Celem Kongresu jest podjęcie debaty na temat roli kształcenia w miejscu pracy w systemie edukacji. Dostosowanie oferty edukacyjnej do potrzeb rynku pracy wymaga zaangażowania zarówno przedstawicieli władz centralnych, jak też samorządu terytorialnego i gospodarczego.
Wobec narastających problemów z brakiem kadr w gospodarce, Kongres wychodzi na przeciw oczekiwaniom opinii publicznej dotyczącym rozwoju kształcenia zawodowego w Polsce.

Kongres podejmuje tematykę kształcenia dualnego prowadzonego równolegle (przemiennie) w szkole oraz w miejscu pracy. Ta forma edukacji stanowi wstęp do stałego zatrudnienia w poszukiwanych na rynku pracy zawodach. W Polsce po 1989 roku nastąpił upadek kształcenia zawodowego w wielkim przemyśle. Wobec tego, to na rzemiośle, na mikro, małych i średnich przedsiębiorstwach spoczywał ciężar kształcenia kadr zawodowych dla gospodarki narodowej. Należy jednak odnotować następujący w ostatnich latach powrót do kształcenia zawodowego w zakładach przemysłowych działających w dużej skali. Jednakże współpraca pomiędzy pracodawcami oraz sektorem edukacji w Polsce jest niewystarczająca. Stąd też tak istotne jest zainicjowanie w skali kraju programu rozwoju kształcenia dualnego, obejmującego szkolnictwo ponadpodstawowe oraz wyższe.